Ελλάδα- Σερβία μετά από εσάς το χάος

Καθώς παρακολουθούσα τα γεγονότα μετά τον επεισοδιακό, ομολογουμένως, αγώνα της Ελλάδας με την Σερβία στο τουρνουά Ακρόπολις, συνειδητοποίησα το πόσο έχουμε χάσει το δάσος και επικεντρωνόμαστε στο δέντρο..Από εκεί που ήμασταν αδέρφια με τους Σέρβους(τη μόνη δηλαδή Βαλκανική χώρα με την οποία έχουμε τόσο στενές σχέσεις) τους έχουμε στολίσει στο youtube και σε άλλα sites με διάφορα κοσμητικά επίθετα και διαρκώς τονίζουμε το πατριωτικό μας συναίσθημα..
Πέρα από τον "πατριωτικό" χαρακτήρα που δώσαμε σε αυτή τη βίαιη σύγκρουση 10 αντρών, και καλά ειδικοί άρχισαν αν μιλούν για αντιεπαγγελματική συμπεριφορά των παικτών, ξεχνώντας πως και ο αθλητής πέραν από μια μηχανή που βάζει είτε καλάθια είτε γκολ είναι και άνθρωπος με ηθικές αξίες,ανθρώπινα ελαττώματα και πάνω από όλα δεν είναι αλάνθαστοι...
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που αθλητές εθνικών ομάδων οδηγούνται σε βίαιες πράξεις.Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου όπου ο Ζινεντίν Ζιντάν κουτούλησε κυριολεκτικά και μεταφορικά τον Ιταλό αντίπαλό του Μάρκο Ματεράτσι ύστερα από φραστικό διαπληκτισμό που είχαν. Δεν νομίζω όμως οι Ιταλοί να έβρισαν με τόσο έντονο πάθος τους Γάλλους...
Πέραν όμως από όλα αυτά,για να επιστρέψουμε και στο θέμα μας,τα έκτροπα που συνέβησαν μεταξύ Ελλήνων και Σέρβων παικτών ήταν απαράδεκτα και δεν αρμόζει σε ομάδες με τόσο μεγάλο κύρος.. Κλείνοντας θα σας αφήσω με στίχους ενός τραγουδιού του Βασίλη Παπακωνσταντίνου..

Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων
οδός απόντων υπευθύνων
Οδός του πάθους, οδός του λάθους
οδός του ύψους και του βάθους

Απόλυτα δική σας
Νεκρή Ψυχή