Ελληνική TV Αθάνατη

Μετά από μία εβδομάδα, που αν ήταν βιβλίο σίγουρα θα ήταν το "Μια Σειρά από Ατυχή Γεγονότα", αφού όχι μόνο ένας κεραυνός "έκαψε" το laptop μου (σοβαρολογώ!) αλλά και η μόλις λίγων εβδομάδων νεροχελώνα μου απεβίωσε, γρίπη με καθήλωσε στο σπίτι και ο κάκτος μου ακόμα μαράθηκε (Αν είναι δυνατόν! Αυτά τα φυτά υποτίθεται επιβιώνουν στην έρημο.), βρέθηκα να κάνω ανελέητο σάπινγκ μπροστά από την 42αρά, full HD TV.
Εκείνο, λοιπόν το πρωινό, καθώς ο εργαζόμενος ελληνικός λαός ερχόταν για ακόμα μία φορά αντιμέτωπος με την καθημερινή ρουτίνα, ολόκληρο το μεγαλείο της ελληνικής τηλεόρασης ξεδιπλώθηκε μπροστά μου. Σούργελα, ατάλαντοι και ψευδοειδήμονες παρέλασαν και πάλι από τους δέκτες μας με σκοπό (Τι άλλο;), την ψυχαγωγία μας. Τα classic προγράμματα, διότι συνειδητοποίησα ότι η λέξη επανάληψη, που συχνά συνοδεύεται με το γνωστό σε όλους μας "Ε" στο πάνω μέρος της οθόνης, είναι ξεπερασμένη, διαδέχονταν το ένα το άλλο, θυμίζοντάς μας το "Χρυσό Αιώνα" της ελληνικής τηλεόρασης. Low budget προγράμματα και "εισαγωγές" από γειτονικές και μη χώρες (βλ. Τουρκία και Αργεντινή), των οποίων εφάμιλλες παραγωγές τώρα πια η χώρα μας δεν μπορεί να παράγει, θα κοσμούν τους δέκτες μας καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν. Τα realities πληθαίνουν επικίνδυνα, προβάλλοντας τα κατάλληλα πρότυπα για τη νέα γενιά, για μία γενιά που έχει μάθει να πιστεύει μόνο σε ότι έχει δει στην τηλεόραση.
Γάμοι και βαφτίσεις των celebrities φαίνεται να είναι τα μόνα πράγματα που απασχολούν πραγματικά το κοινό, αφού προβάλλονται επί εικοσιτετραώρου σχεδόν βάσεως από τα κανάλια. Ξαφνικά ο κόσμος άρχισε να ασχολείται περισσότερο με την ιδιωτική ζωή των "καλλιτεχνών" απ' ότι με τη δουλειά τους. Ίντριγκες ξεσπούν καθημερινά, "κεντρίζοντας" έτσι το ενδιαφέρον του κοινού και, κατ' επέκταση αυξάνουν τα νούμερα τηλεθέασης. Μέσα σε αυτό, λοιπόν, το γενικότερο κλίμα και παράλληλα με τις προετοιμασίες για το γάμο της Καλομοίρας, ο πρωθυπουργός δηλώνει πως η χώρα μας δεν θα χρεοκοπήσει. Μα ποιος νομίζεται κ. Παπανδρέου ότι θα κάτσει να σας ακούσει; Ή μήπως το timing δεν ήταν τυχαίο, αλλά μοιραίο;
Προς Θεού, δεν ούτε υπέρμαχος της κρατικής, ούτε του non-stop ποιοτικού προγράμματός της (γιατί εδώ που τα λέμε δεν μπορώ μόλις ξυπνήσω να παρακολουθώ τα ιγκουάνα να αναπαράγονται), αλλά το γενικότερο χάος που επικρατεί στα προγράμματα των ιδιωτικών καναλιών μας κάνει όλους να αγανακτούμε στην ανάμνηση των παλαιότερων, πραγματικά ψυχαγωγικών, εκπομπών. Ίσως να φταίει η οικονομική κρίση, ίσως η αισχροκέρδεια των ιδιοκτητών των καναλιών, ίσως πάλι και η υπερβολική ανοχή μας. Όποια κι αν είναι πάντως η αιτία τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από φανερά.

Andy Candy

Ανασκόπηση τoυ Καλοκαιριού

   Το καλοκαίρι τέλειωσε και εμείς ξεμείναμε από ιδεές.Τότε λοιπόν

εγώ και η Andy Candy, μετά από μια μακρά τηλεδιάσκεψη(skype-msn) και από παρότρυνση μιας μανιακής μας αναγνώστριας,αποφασίσαμε πως είτε είχαμε είτε όχι όλο και κάτι έπρεπε να γράψουμε βρε αδερφέ! Καθώς λοιπόν χαζολογούσαμε μου ήρθαν εικόνες από το καλοκαίρι που μας πέρασε..
   Το καλοκαίρι άρχισε καυτό,με το θερμόμετρο να χτυπάει κόκκινο από τον απρόσμενο καύσωνα που έπληττε την λεκάνη της Μεσογείου και σύσσωμη τη νεολαία να λιώνει από τη ζέστη εν καιρώ εξετάσεων.Παράλληλα κάνει αρχή το Mundial με μέτριους αγώνες,αλλά δίνει ταυτόχρονα μια γεύση για το τι θα ακολουθήσει.Η Εθνική μας ομάδα απογοητεύει,γοητεύει αλλά στο τέλος πέφτει με το κεφάλι ψηλά από τα σκάγια του Diego Maradona και της παρέας του. Κι ενώ η Ρωσία βρισκόταν στο έλεος των πυρκαγιών και το Πακιστάν καταποντιζόταν την Ελλάδα την ενδιέφερε μόνο ποιος θα έπαιρνε την θέση του Otto και και συνεχίζαμε να δροσιζόμαστε στις παραλίες παίζοντας τάβλι,πίνοντας μπύρες και ορίζοντας ως soundtrack του καλοκαιριού το  Last summer του φίλτατου Nicko(το πραγματικό του όνομα μου διαφεύγει).
  Το μπαμ του καλοκαιριού όμως δεν το έκανε κάποια προσωπικότητα,αλλά ένα χταπόδι από την Γερμανία το οποίο έκλεψε τις καρδιές μικρών και μεγάλων προβλέποντας τα αποτελέσματα των αγώνων του Mundial( η Μerkel ακόμα κυνηγάει για να το κάνει στα κάρβουνα).Και το αγαπητό μας μαλάκιο δεν έκανε λάθος ούτε στον τελικό,αφού όλοι μας καμαρώσαμε τον Ίκερ Κασίγιας να σηκώνει το πολυπόθητο τρόπαιο,τους Ισπανούς να ξεχνάνε εθνικές διχόνοιες πανηγυρίζοντας και τους Ολλανδούς να γυρνάνε σπίτια τους περίλυποι.
  Η συνέχεια του καλοκαιριού λίγο πολύ συνηθισμένη..Η Στεφανίδου φέυγει από τον Αντένα και πηγαίνει στο Σταρ,πέφτει ξύλο ανάμεσα σε Έλληνες και Σέρβους,στο ελληνικό ποδόσφαιρο επιικρατεί μπάχαλο κλασικά κι εκεί που συνεχίζαμε την αποχαύνωσή μας βγήκε στην επιφάνεια κάτι που θα μας έπρεπε να αντιληφθούμε την ουσία της ζωής. Μια ομάδα μεταλλωρύχων στη Χιλή παγιδεύεται στα έγκατα της γης κι ενώ περνάνε βδομάδες και οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται νεκροί αποκαλύπτεται πως όχι απλά είναι ζωντανοί,αλλά προσμένουν την μέρα που θα βγουν στο φως του  ήλιου και θα ξαναδούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα..
  Έτσι τέλειωσε και αυτό το καλοκαίρι είτε ωραία είτε όχι.Η ζωή μας όμως δεν σταματάει σε μια εποχή,γι' αυτό καλό χειμώνα να έχουμε και καλό κουράγιο σε εμάς τα μαθητεόμενα νιάτα!!!
  
Απόλυτα δική σας Νεκρή Ψυχή