Ελληνική TV Αθάνατη

Μετά από μία εβδομάδα, που αν ήταν βιβλίο σίγουρα θα ήταν το "Μια Σειρά από Ατυχή Γεγονότα", αφού όχι μόνο ένας κεραυνός "έκαψε" το laptop μου (σοβαρολογώ!) αλλά και η μόλις λίγων εβδομάδων νεροχελώνα μου απεβίωσε, γρίπη με καθήλωσε στο σπίτι και ο κάκτος μου ακόμα μαράθηκε (Αν είναι δυνατόν! Αυτά τα φυτά υποτίθεται επιβιώνουν στην έρημο.), βρέθηκα να κάνω ανελέητο σάπινγκ μπροστά από την 42αρά, full HD TV.
Εκείνο, λοιπόν το πρωινό, καθώς ο εργαζόμενος ελληνικός λαός ερχόταν για ακόμα μία φορά αντιμέτωπος με την καθημερινή ρουτίνα, ολόκληρο το μεγαλείο της ελληνικής τηλεόρασης ξεδιπλώθηκε μπροστά μου. Σούργελα, ατάλαντοι και ψευδοειδήμονες παρέλασαν και πάλι από τους δέκτες μας με σκοπό (Τι άλλο;), την ψυχαγωγία μας. Τα classic προγράμματα, διότι συνειδητοποίησα ότι η λέξη επανάληψη, που συχνά συνοδεύεται με το γνωστό σε όλους μας "Ε" στο πάνω μέρος της οθόνης, είναι ξεπερασμένη, διαδέχονταν το ένα το άλλο, θυμίζοντάς μας το "Χρυσό Αιώνα" της ελληνικής τηλεόρασης. Low budget προγράμματα και "εισαγωγές" από γειτονικές και μη χώρες (βλ. Τουρκία και Αργεντινή), των οποίων εφάμιλλες παραγωγές τώρα πια η χώρα μας δεν μπορεί να παράγει, θα κοσμούν τους δέκτες μας καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν. Τα realities πληθαίνουν επικίνδυνα, προβάλλοντας τα κατάλληλα πρότυπα για τη νέα γενιά, για μία γενιά που έχει μάθει να πιστεύει μόνο σε ότι έχει δει στην τηλεόραση.
Γάμοι και βαφτίσεις των celebrities φαίνεται να είναι τα μόνα πράγματα που απασχολούν πραγματικά το κοινό, αφού προβάλλονται επί εικοσιτετραώρου σχεδόν βάσεως από τα κανάλια. Ξαφνικά ο κόσμος άρχισε να ασχολείται περισσότερο με την ιδιωτική ζωή των "καλλιτεχνών" απ' ότι με τη δουλειά τους. Ίντριγκες ξεσπούν καθημερινά, "κεντρίζοντας" έτσι το ενδιαφέρον του κοινού και, κατ' επέκταση αυξάνουν τα νούμερα τηλεθέασης. Μέσα σε αυτό, λοιπόν, το γενικότερο κλίμα και παράλληλα με τις προετοιμασίες για το γάμο της Καλομοίρας, ο πρωθυπουργός δηλώνει πως η χώρα μας δεν θα χρεοκοπήσει. Μα ποιος νομίζεται κ. Παπανδρέου ότι θα κάτσει να σας ακούσει; Ή μήπως το timing δεν ήταν τυχαίο, αλλά μοιραίο;
Προς Θεού, δεν ούτε υπέρμαχος της κρατικής, ούτε του non-stop ποιοτικού προγράμματός της (γιατί εδώ που τα λέμε δεν μπορώ μόλις ξυπνήσω να παρακολουθώ τα ιγκουάνα να αναπαράγονται), αλλά το γενικότερο χάος που επικρατεί στα προγράμματα των ιδιωτικών καναλιών μας κάνει όλους να αγανακτούμε στην ανάμνηση των παλαιότερων, πραγματικά ψυχαγωγικών, εκπομπών. Ίσως να φταίει η οικονομική κρίση, ίσως η αισχροκέρδεια των ιδιοκτητών των καναλιών, ίσως πάλι και η υπερβολική ανοχή μας. Όποια κι αν είναι πάντως η αιτία τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από φανερά.

Andy Candy