Από πολύ μικρή περίμενα πάντα με ανυπομονησία αυτή την γιορτή, πάντα όμως την στιγμή που άλλαζε ο χρόνος με έπιανε ένα σφίξιμο.. Από το μυαλό μου περνούσαν εικόνες από όσα είχα ζήσει κι όσα είχα ακούσει, μαζί με τα πυροτεχνήματα που έσκαγαν, ένιωθα να σπάνε κομμάτια από την ζωή μου, κομμάτια τα οποία θα έφτιαχναν το μέλλον. Κι όσο μεγάλωνα, δεν με ενθουσίαζε ούτε ο Αϊ Βασίλης, ούτε όλη αυτή η μυστικιστική έκσταση που με κατέκλυζε τα προηγούμενα χρόνια. Η μαγεία χανόταν...
Με το πέρας των καιρών αυτή η μελαγχολία άρχισε να με κατακλύζει ακόμα πιο πολύ. Αδυνατούσα να μπω στο "κλίμα" αυτής της γιορτής, που από απλή παγανιστική τελετή, εξελίχθηκε σε μια γιορτή υπερκαταναλωτισμού και υπερβολής, που αντί να κάνουμε έναν απολογισμό των πράξεων μας, κατακρίνουμε ανελέητα τους άλλους. Αντί να συλλογιστούμε τι έχουμε κάνει προσπαθούμε να εξιλεωθούμε μέσα από την "αγάπη" που θα προσφέρουμε στο παρά πέντε.
Σε λίγο αλλάζει η χρονιά και οι περισσότεροι ετοιμάζονται να υποδεχθούν τον καινούριο χρόνο πανηγυρικά, το τηλερεβεγιόν παίζει σε όλα τα σπίτια, η βασιλόπιτα έχει βγει από τον φούρνο, το αλκοόλ ρέει άφθονο. Σε λίγο αλλάζει η χρονιά και δεν παύουν εκατομμύρια παιδιά να πεθαίνουν από την πείνα, γυναίκες βιάζονται, άνθρωποι τσαλαπατάνε το εγώ τους για να επιβιώσουν. Κι εσύ που διαβάζεις θα αναρωτηθείς και τι με νοιάζουν όλα αυτά; Κι όμως φταις, όπως φταίμε όλοι όσοι σχεδιάζουμε ανεπαίσθητα την ζωή μας χωρίς να σκεφτούμε τίποτα από όλα αυτά, αλλά να στενοχωριόμαστε για το καλτσόν που σκίστηκε ή το μαλλί που δεν στρώνει.
Το ύφος μου μπορεί να είναι επιθετικό ή εκτός κλίματος, αλλά είναι έτσι όπως μου το επιβάλλει η συνείδηση μου. Δεν με απασχολεί αν αυτές οι λίγες γραμμές ήταν βαρετές, με χαροποιεί μόνο το γεγονός πως μπορώ να τις γράψω, γιατί σε αυτή την ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο!!
Καλή Χρονιά!!!!!
Νεκρή Ψυχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου